బంధుస్నేహం విజహ్యాం తవ హి కరుణయా త్వయ్యుపావేశితాత్మా
సర్వం త్యక్త్వా చరేయం సకలమపి జగద్వీక్ష్య మాయావిలాసమ్ ।
నానాత్వాద్భ్రాంతిజన్యాత్ సతి ఖలు గుణదోషావబోధే విధిర్వా
వ్యాసేధో వా కథం తౌ త్వయి నిహితమతేర్వీతవైషమ్యబుద్ధేః ॥1॥
క్షుత్తృష్ణాలోపమాత్రే సతతకృతధియో జంతవః సంత్యనంతా-
స్తేభ్యో విజ్ఞానవత్త్వాత్ పురుష ఇహ వరస్తజ్జనిర్దుర్లభైవ ।
తత్రాప్యాత్మాత్మనః స్యాత్సుహృదపి చ రిపుర్యస్త్వయి న్యస్తచేతా-
స్తాపోచ్ఛిత్తేరుపాయం స్మరతి స హి సుహృత్ స్వాత్మవైరీ తతోఽన్యః ॥2॥
త్వత్కారుణ్యే ప్రవృత్తే క ఇవ నహి గురుర్లోకవృత్తేఽపి భూమన్
సర్వాక్రాంతాపి భూమిర్నహి చలతి తతస్సత్క్షమాం శిక్షయేయమ్ ।
గృహ్ణీయామీశ తత్తద్విషయపరిచయేఽప్యప్రసక్తిం సమీరాత్
వ్యాప్తత్వంచాత్మనో మే గగనగురువశాద్భాతు నిర్లేపతా చ ॥3
స్వచ్ఛః స్యాం పావనోఽహం మధుర ఉదకవద్వహ్నివన్మా స్మ గృహ్ణాం
సర్వాన్నీనోఽపి దోషం తరుషు తమివ మాం సర్వభూతేష్వవేయామ్ ।
పుష్టిర్నష్టిః కలానాం శశిన ఇవ తనోర్నాత్మనోఽస్తీతి విద్యాం
తోయాదివ్యస్తమార్తాండవదపి చ తనుష్వేకతాం త్వత్ప్రసాదాత్ ॥4॥
స్నేహాద్వ్యాధాత్తపుత్రప్రణయమృతకపోతాయితో మా స్మ భూవం
ప్రాప్తం ప్రాశ్నన్ సహేయ క్షుధమపి శయువత్ సింధువత్స్యామగాధః ।
మా పప్తం యోషిదాదౌ శిఖిని శలభవత్ భృంగవత్సారభాగీ
భూయాసం కింతు తద్వద్ధనచయనవశాన్మాహమీశ ప్రణేశమ్ ॥5॥
మా బద్ధ్యాసం తరుణ్యా గజ ఇవ వశయా నార్జయేయం ధనౌఘం
హర్తాన్యస్తం హి మాధ్వీహర ఇవ మృగవన్మా ముహం గ్రామ్యగీతైః ।
నాత్యాసజ్జేయ భోజ్యే ఝష ఇవ బలిశే పింగలావన్నిరాశః
సుప్యాం భర్తవ్యయోగాత్ కురర ఇవ విభో సామిషోఽన్యైర్న హన్యై ॥6॥
వర్తేయ త్యక్తమానః సుఖమతిశిశువన్నిస్సహాయశ్చరేయం
కన్యాయా ఏకశేషో వలయ ఇవ విభో వర్జితాన్యోన్యఘోషః ।
త్వచ్చిత్తో నావబుధ్యై పరమిషుకృదివ క్ష్మాభృదాయానఘోషం
గేహేష్వన్యప్రణీతేష్వహిరివ నివసాన్యుందురోర్మందిరేషు ॥7॥
త్వయ్యేవ త్వత్కృతం త్వం క్షపయసి జగదిత్యూర్ణనాభాత్ ప్రతీయాం
త్వచ్చింతా త్వత్స్వరూపం కురుత ఇతి దృఢం శిక్షయే పేశకారాత్ ।
విడ్భస్మాత్మా చ దేహో భవతి గురువరో యో వివేకం విరక్తిం
ధత్తే సంచింత్యమానో మమ తు బహురుజాపీడితోఽయం విశేషాత్ ॥8॥
హీ హీ మే దేహమోహం త్యజ పవనపురాధీశ యత్ప్రేమహేతో-
ర్గేహే విత్తే కలత్రాదిషు చ వివశితాస్త్వత్పదం విస్మరంతి ।
సోఽయం వహ్నేశ్శునో వా పరమిహ పరతః సాంప్రతంచాక్షికర్ణ-
త్వగ్జిహ్వాద్యా వికర్షంత్యవశమత ఇతః కోఽపి న త్వత్పదాబ్జే ॥9॥
దుర్వారో దేహమోహో యది పునరధునా తర్హి నిశ్శేషరోగాన్
హృత్వా భక్తిం ద్రఢిష్ఠాం కురు తవ పదపంకేరుహే పంకజాక్ష ।
నూనం నానాభవాంతే సమధిగతమముం ముక్తిదం విప్రదేహం
క్షుద్రే హా హంత మా మా క్షిప విషయరసే పాహి మాం మారుతేశ ॥10॥
