വംദേ ഭാരതമാതരം വദ, ഭാരത ! വംദേ മാതരം
വംദേ മാതരം, വംദേ മാതരം, വംദേ മാതരമ് ॥

ജന്മഭൂരിയം വീരവരാണാം ത്യാഗധനാനാം ധീരാണാം
മാതൃഭൂമയേ ലോകഹിതായ ച നിത്യസമര്പിതചിത്താനാമ് ।
ജിതകോപാനാം കൃതകൃത്യാനാം വിത്തം തൃണവദ് ദൃഷ്ടവതാം
മാതൃസേവനാദാത്മജീവനേ സാര്ഥകതാമാനീതവതാമ് ॥ 1 ॥

ഗ്രാമേ ഗ്രാമേ കര്മദേശികാസ്തത്ത്വവേദിനോ ധര്മരതാഃ ।
അര്ഥസംചയസ്ത്യാഗഹേതുകോ ധര്മസമ്മതഃ കാമ ഇഹ ।
നശ്വരബുദ്ധിഃ ക്ഷണപരിവര്തിനി കായേ, ആത്മന്യാദരധീഃ
ജാതോ യത്ര ഹി സ്വസ്യ ജന്മനാ ധന്യം മന്യത ആത്മാനമ് ॥ 2 ॥

മാതസ്ത്വത്തോ വിത്തം ചിത്തം സ്വത്വം പ്രതിഭാ ദേഹബലം
നാഹം കര്താ, കാരയസി ത്വം, നിഃസ്പൃഹതാ മമ കര്മഫലേ ।
അര്പിതമേതജ്ജീവനപുഷ്പം മാതസ്തവ ശുഭപാദപലേ
നാന്യോ മംത്രോ നാന്യചിംതനം നാന്യദ്ദേശഹിതാദ്ധി ൠതേ ॥ 3 ॥

രചന: ശ്രീ ജനാര്ദന ഹേഗ്ഡേ