ദേവവാണീം വേദവാണീം മാതരം വംദാമഹേ ।
ചിരനവീനാ ചിരപുരാണീം സാദരം വംദാമഹേ ॥ ധ്രു॥

ദിവ്യസംസ്കൃതിരക്ഷണായ തത്പരാ ഭുവനേ ഭ്രമംതഃ ।
ലോകജാഗരണായ സിദ്ധാഃ സംഘടനമംത്രം ജപംതഃ ।
കൃതിപരാ ലക്ഷ്യൈകനിഷ്ഠാ ഭാരതം സേവാമഹേ ॥ 1॥

ഭേദഭാവനിവാരണായ ബംധുതാമനുഭാവയേമ ।
കര്മണാ മനസാ ച വചസാ മാതൃവംദനമാചരേമ ।
കീര്തിധനപദകാമനാഭിർവിരഹിതാ മോദാമഹേ ॥ 2॥

സംസ്കൃതേർവിമുഖം സമാജം ജീവനേന ശിക്ഷയേമ ।
മാനുകൂലാദര്ശം വയം വൈ പാലയിത്വാ ദര്ശയേമ ।
ജീവനം സംസ്കൃത ഹിതാര്ഥം ഹ്യര്പിതം മന്യാമഹേ ॥ 3॥

വയമസാധ്യം ലക്ഷ്യമേതത് സംസ്കൃതേന സാധയംതഃ ।
ത്യാഗധൈര്യസമര്പണേന നവലമിതിഹാസം ലിഖംതഃ ।
ജന്മഭൂമിസമര്ചനേന സർവതഃ സ്പംദാമഹേ ॥ 4॥

ഭാരതാഃ സോദരാഃ സ്മോ ഭാവനേയം ഹൃദി നിധായ ।
വയം സംസ്കൃതസൈനികാഃ സജ്ജീതാ നൈജം വിഹായ ।
പരമവൈഭവസാധനായാ വരമഹോ യാചാമഹേ ॥ 5॥

ദേവവാണീം വേദവാണീം മാതരം വംദാമഹേ
ചിരനവീനാം ചിരപുരാണീം സാദരം വംദാമഹേ ॥