ശിവ ഉവാച ।
ദേവീ ത്വം ഭക്തസുലഭേ സർവകാര്യവിധായിനി ।
കലൌ ഹി കാര്യസിദ്ധ്യര്ഥമുപായം ബ്രൂഹി യത്നതഃ ॥
ദേവ്യുവാച ।
ശൃണു ദേവ പ്രവക്ഷ്യാമി കലൌ സർവേഷ്ടസാധനമ് ।
മയാ തവൈവ സ്നേഹേനാപ്യംബാസ്തുതിഃ പ്രകാശ്യതേ ॥
അസ്യ ശ്രീ ദുര്ഗാ സപ്തശ്ലോകീ സ്തോത്രമംത്രസ്യ നാരായണ ഋഷിഃ, അനുഷ്ടുപ് ഛംദഃ, ശ്രീ മഹാകാളീ മഹാലക്ഷ്മീ മഹാസരസ്വത്യോ ദേവതാഃ, ശ്രീ ദുര്ഗാ പ്രീത്യര്ഥം സപ്തശ്ലോകീ ദുര്ഗാപാഠേ വിനിയോഗഃ ।
ജ്ഞാനിനാമപി ചേതാംസി ദേവീ ഭഗവതീ ഹി സാ ।
ബലാദാകൃഷ്യ മോഹായ മഹാമായാ പ്രയച്ഛതി ॥ 1 ॥
ദുര്ഗേ സ്മൃതാ ഹരസി ഭീതിമശേഷജംതോഃ
സ്വസ്ഥൈഃ സ്മൃതാ മതിമതീവ ശുഭാം ദദാസി ।
ദാരിദ്ര്യദുഃഖ ഭയഹാരിണി കാ ത്വദന്യാ
സർവോപകാരകരണായ സദാര്ദ്ര ചിത്താ ॥ 2 ॥
സർവമംഗളമാംഗള്യേ ശിവേ സർവാര്ഥസാധികേ ।
ശരണ്യേ ത്ര്യംബകേ ഗൌരീ നാരായണി നമോഽസ്തു തേ ॥ 3 ॥
ശരണാഗതദീനാര്തപരിത്രാണപരായണേ ।
സർവസ്യാര്തിഹരേ ദേവി നാരായണി നമോഽസ്തു തേ ॥ 4 ॥
സർവസ്വരൂപേ സർവേശേ സർവശക്തിസമന്വിതേ ।
ഭയേഭ്യസ്ത്രാഹി നോ ദേവി ദുര്ഗേ ദേവി നമോഽസ്തു തേ ॥ 5 ॥
രോഗാനശേഷാനപഹംസി തുഷ്ടാ-
രുഷ്ടാ തു കാമാന് സകലാനഭീഷ്ടാന് ।
ത്വാമാശ്രിതാനാം ന വിപന്നരാണാം
ത്വാമാശ്രിതാ ഹ്യാശ്രയതാം പ്രയാംതി ॥ 6 ॥
സർവബാധാപ്രശമനം ത്രൈലോക്യസ്യാഖിലേശ്വരി ।
ഏവമേവ ത്വയാ കാര്യമസ്മദ്വൈരി വിനാശനമ് ॥ 7 ॥
ഇതി ശ്രീ ദുര്ഗാ സപ്തശ്ലോകീ ।
