ચૌપાઈ
સિંધુ તરન, સિય-સોચ હરન, રબિ બાલ બરન તનુ ।
ભુજ બિસાલ, મૂરતિ કરાલ કાલહુ કો કાલ જનુ ॥
ગહન-દહન-નિરદહન લંક નિઃસંક, બંક-ભુવ ।
જાતુધાન-બલવાન માન-મદ-દવન પવનસુવ ॥
કહ તુલસિદાસ સેવત સુલભ સેવક હિત સંતત નિકટ ।
ગુન ગનત, નમત, સુમિરત જપત સમન સકલ-સંકટ-વિકટ ॥1॥

સ્વર્ન-સૈલ-સંકાસ કોટિ-રવિ તરુન તેજ ઘન ।
ઉર વિસાલ ભુજ દંડ ચંડ નખ-વજ્રતન ॥
પિંગ નયન, ભૃકુટી કરાલ રસના દસનાનન ।
કપિસ કેસ કરકસ લંગૂર, ખલ-દલ-બલ-ભાનન ॥
કહ તુલસિદાસ બસ જાસુ ઉર મારુતસુત મૂરતિ વિકટ ।
સંતાપ પાપ તેહિ પુરુષ પહિ સપનેહુఁ નહિં આવત નિકટ ॥2॥

ઝૂલના
પંચમુખ-છઃમુખ ભૃગુ મુખ્ય ભટ અસુર સુર, સર્વ સરિ સમર સમરત્થ સૂરો ।
બાંકુરો બીર બિરુદૈત બિરુદાવલી, બેદ બંદી બદત પૈજપૂરો ॥
જાસુ ગુનગાથ રઘુનાથ કહ જાસુબલ, બિપુલ જલ ભરિત જગ જલધિ ઝૂરો ।
દુવન દલ દમન કો કૌન તુલસીસ હૈ, પવન કો પૂત રજપૂત રુરો ॥3॥

ઘનાક્ષરી
ભાનુસોં પઢન હનુમાન ગે ભાનુમન, અનુમાનિ સિસુ કેલિ કિયો ફેર ફારસો ।
પાછિલે પગનિ ગમ ગગન મગન મન, ક્રમ કો ન ભ્રમ કપિ બાલક બિહાર સો ॥
કૌતુક બિલોકિ લોકપાલ હરિહર વિધિ, લોચનનિ ચકાચૌંધી ચિત્તનિ ખબાર સો।
બલ કૈંધો બીર રસ ધીરજ કૈ, સાહસ કૈ, તુલસી સરીર ધરે સબનિ સાર સો ॥4॥

ભારત મેં પારથ કે રથ કેથૂ કપિરાજ, ગાજ્યો સુનિ કુરુરાજ દલ હલ બલ ભો ।
કહ્યો દ્રોન ભીષમ સમીર સુત મહાબીર, બીર-રસ-બારિ-નિધિ જાકો બલ જલ ભો ॥
બાનર સુભાય બાલ કેલિ ભૂમિ ભાનુ લાગિ, ફલఁગ ફલાఁગ હૂતેં ઘાટિ નભ તલ ભો ।
નાઈ-નાઈ-માથ જોરિ-જોરિ હાથ જોધા જો હૈં, હનુમાન દેખે જગજીવન કો ફલ ભો ॥5॥

ગો-પદ પયોધિ કરિ, હોલિકા જ્યોં લાઈ લંક, નિપટ નિઃસંક પર પુર ગલ બલ ભો ।
દ્રોન સો પહાર લિયો ખ્યાલ હી ઉખારિ કર, કંદુક જ્યોં કપિ ખેલ બેલ કૈસો ફલ ભો ॥
સંકટ સમાજ અસમંજસ ભો રામ રાજ, કાજ જુગ પૂગનિ કો કરતલ પલ ભો ।
સાહસી સમત્થ તુલસી કો નાઈ જા કી બાఁહ, લોક પાલ પાલન કો ફિર થિર થલ ભો ॥6॥

કમઠ કી પીઠિ જાકે ગોડનિ કી ગાડૈં માનો, નાપ કે ભાજન ભરિ જલ નિધિ જલ ભો ।
જાતુધાન દાવન પરાવન કો દુર્ગ ભયો, મહા મીન બાસ તિમિ તોમનિ કો થલ ભો ॥
કુંભકરન રાવન પયોદ નાદ ઈધન કો, તુલસી પ્રતાપ જાકો પ્રબલ અનલ ભો ।
ભીષમ કહત મેરે અનુમાન હનુમાન, સારિખો ત્રિકાલ ન ત્રિલોક મહાબલ ભો ॥7॥

દૂત રામ રાય કો સપૂત પૂત પૌનકો તૂ, અંજની કો નંદન પ્રતાપ ભૂરિ ભાનુ સો ।
સીય-સોચ-સમન, દુરિત દોષ દમન, સરન આયે અવન લખન પ્રિય પ્રાણ સો ॥
દસમુખ દુસહ દરિદ્ર દરિબે કો ભયો, પ્રકટ તિલોક ઓક તુલસી નિધાન સો ।
જ્ઞાન ગુનવાન બલવાન સેવા સાવધાન, સાહેબ સુજાન ઉર આનુ હનુમાન સો ॥8॥

દવન દુવન દલ ભુવન બિદિત બલ, બેદ જસ ગાવત બિબુધ બંદી છોર કો ।
પાપ તાપ તિમિર તુહિન નિઘટન પટુ, સેવક સરોરુહ સુખદ ભાનુ ભોર કો ॥
લોક પરલોક તેં બિસોક સપને ન સોક, તુલસી કે હિયે હૈ ભરોસો એક ઓર કો ।
રામ કો દુલારો દાસ બામદેવ કો નિવાસ। નામ કલિ કામતરુ કેસરી કિસોર કો ॥9॥

મહાબલ સીમ મહા ભીમ મહાબાન ઇત, મહાબીર બિદિત બરાયો રઘુબીર કો ।
કુલિસ કઠોર તનુ જોર પરૈ રોર રન, કરુના કલિત મન ધારમિક ધીર કો ॥
દુર્જન કો કાલસો કરાલ પાલ સજ્જન કો, સુમિરે હરન હાર તુલસી કી પીર કો ।
સીય-સુખ-દાયક દુલારો રઘુનાયક કો, સેવક સહાયક હૈ સાહસી સમીર કો ॥10॥

રચિબે કો બિધિ જૈસે, પાલિબે કો હરિ હર, મીચ મારિબે કો, જ્યાઈબે કો સુધાપાન ભો ।
ધરિબે કો ધરનિ, તરનિ તમ દલિબે કો, સોખિબે કૃસાનુ પોષિબે કો હિમ ભાનુ ભો ॥
ખલ દુઃખ દોષિબે કો, જન પરિતોષિબે કો, માఁગિબો મલીનતા કો મોદક દુદાન ભો ।
આરત કી આરતિ નિવારિબે કો તિહુఁ પુર, તુલસી કો સાહેબ હઠીલો હનુમાન ભો ॥11॥

સેવક સ્યોકાઈ જાનિ જાનકીસ માનૈ કાનિ, સાનુકૂલ સૂલપાનિ નવૈ નાથ નાఁક કો ।
દેવી દેવ દાનવ દયાવને હ્વૈ જોરૈં હાથ, બાપુરે બરાક કહા ઔર રાજા રાఁક કો ॥
જાગત સોવત બૈઠે બાગત બિનોદ મોદ, તાકે જો અનર્થ સો સમર્થ એક આఁક કો ।
સબ દિન રુરો પરૈ પૂરો જહાఁ તહાఁ તાહિ, જાકે હૈ ભરોસો હિયે હનુમાન હાఁક કો ॥12॥

સાનુગ સગૌરિ સાનુકૂલ સૂલપાનિ તાહિ, લોકપાલ સકલ લખન રામ જાનકી ।
લોક પરલોક કો બિસોક સો તિલોક તાહિ, તુલસી તમાઇ કહા કાહૂ બીર આનકી ॥
કેસરી કિસોર બંદીછોર કે નેવાજે સબ, કીરતિ બિમલ કપિ કરુનાનિધાન કી ।
બાલક જ્યોં પાલિ હૈં કૃપાલુ મુનિ સિદ્ધતા કો, જાકે હિયે હુલસતિ હાఁક હનુમાન કી ॥13॥

કરુનાનિધાન બલબુદ્ધિ કે નિધાન હૌ, મહિમા નિધાન ગુનજ્ઞાન કે નિધાન હૌ ।
બામ દેવ રુપ ભૂપ રામ કે સનેહી, નામ, લેત દેત અર્થ ધર્મ કામ નિરબાન હૌ ॥
આપને પ્રભાવ સીતારામ કે સુભાવ સીલ, લોક બેદ બિધિ કે બિદૂષ હનુમાન હૌ ।
મન કી બચન કી કરમ કી તિહૂఁ પ્રકાર, તુલસી તિહારો તુમ સાહેબ સુજાન હૌ ॥14॥

મન કો અગમ તન સુગમ કિયે કપીસ, કાજ મહારાજ કે સમાજ સાજ સાજે હૈમ્ ।
દેવબંદી છોર રનરોર કેસરી કિસોર, જુગ જુગ જગ તેરે બિરદ બિરાજે હૈમ્ ।
બીર બરજોર ઘટિ જોર તુલસી કી ઓર, સુનિ સકુચાને સાધુ ખલ ગન ગાજે હૈમ્ ।
બિગરી સఁવાર અંજની કુમાર કીજે મોહિં, જૈસે હોત આયે હનુમાન કે નિવાજે હૈમ્ ॥15॥
સવૈયા
જાન સિરોમનિ હો હનુમાન સદા જન કે મન બાસ તિહારો ।
ઢારો બિગારો મૈં કાકો કહા કેહિ કારન ખીઝત હૌં તો તિહારો ॥
સાહેબ સેવક નાતે તો હાતો કિયો સો તહાં તુલસી કો ન ચારો ।
દોષ સુનાયે તૈં આગેહુఁ કો હોશિયાર હ્વૈં હોં મન તો હિય હારો ॥16॥

તેરે થપૈ ઉથપૈ ન મહેસ, થપૈ થિર કો કપિ જે ઉર ઘાલે ।
તેરે નિબાજે ગરીબ નિબાજ બિરાજત બૈરિન કે ઉર સાલે ॥
સંકટ સોચ સબૈ તુલસી લિયે નામ ફટૈ મકરી કે સે જાલે ।
બૂઢ ભયે બલિ મેરિહિં બાર, કિ હારિ પરે બહુતૈ નત પાલે ॥17॥

સિંધુ તરે બડે બીર દલે ખલ, જારે હૈં લંક સે બંક મવાસે ।
તૈં રનિ કેહરિ કેહરિ કે બિદલે અરિ કુંજર છૈલ છવાસે ॥
તોસો સમત્થ સુસાહેબ સેઈ સહૈ તુલસી દુખ દોષ દવા સે ।
બાનરબાજ ! બઢે ખલ ખેચર, લીજત ક્યોં ન લપેટિ લવાસે ॥18॥

અચ્છ વિમર્દન કાનન ભાનિ દસાનન આનન ભા ન નિહારો ।
બારિદનાદ અકંપન કુંભકરન સે કુંજર કેહરિ વારો ॥
રામ પ્રતાપ હુતાસન, કચ્છ, વિપચ્છ, સમીર સમીર દુલારો ।
પાપ તે સાપ તે તાપ તિહૂఁ તેં સદા તુલસી કહ સો રખવારો ॥19॥

ઘનાક્ષરી
જાનત જહાન હનુમાન કો નિવાજ્યો જન, મન અનુમાનિ બલિ બોલ ન બિસારિયે ।
સેવા જોગ તુલસી કબહુఁ કહા ચૂક પરી, સાહેબ સુભાવ કપિ સાહિબી સંભારિયે ॥
અપરાધી જાનિ કીજૈ સાસતિ સહસ ભાંતિ, મોદક મરૈ જો તાહિ માહુર ન મારિયે ।
સાહસી સમીર કે દુલારે રઘુબીર જૂ કે, બાఁહ પીર મહાબીર બેગિ હી નિવારિયે ॥20॥

બાલક બિલોકિ, બલિ બારેં તેં આપનો કિયો, દીનબંધુ દયા કીન્હીં નિરુપાધિ ન્યારિયે ।
રાવરો ભરોસો તુલસી કે, રાવરોઈ બલ, આસ રાવરીયૈ દાસ રાવરો વિચારિયે ॥
બડો બિકરાલ કલિ કાકો ન બિહાલ કિયો, માથે પગુ બલિ કો નિહારિ સો નિબારિયે ।
કેસરી કિસોર રનરોર બરજોર બીર, બાఁહ પીર રાહુ માતુ જ્યૌં પછારિ મારિયે ॥21॥

ઉથપે થપનથિર થપે ઉથપનહાર, કેસરી કુમાર બલ આપનો સંબારિયે ।
રામ કે ગુલામનિ કો કામ તરુ રામદૂત, મોસે દીન દૂબરે કો તકિયા તિહારિયે ॥
સાહેબ સમર્થ તો સોં તુલસી કે માથે પર, સોઊ અપરાધ બિનુ બીર, બાఁધિ મારિયે ।
પોખરી બિસાલ બાఁહુ, બલિ, બારિચર પીર, મકરી જ્યોં પકરિ કે બદન બિદારિયે ॥22॥

રામ કો સનેહ, રામ સાહસ લખન સિય, રામ કી ભગતિ, સોચ સંકટ નિવારિયે ।
મુદ મરકટ રોગ બારિનિધિ હેરિ હારે, જીવ જામવંત કો ભરોસો તેરો ભારિયે ॥
કૂદિયે કૃપાલ તુલસી સુપ્રેમ પબ્બયતેં, સુથલ સુબેલ ભાલૂ બૈઠિ કૈ વિચારિયે ।
મહાબીર બાఁકુરે બરાકી બાఁહ પીર ક્યોં ન, લંકિની જ્યોં લાત ઘાત હી મરોરિ મારિયે ॥23॥

લોક પરલોકહુఁ તિલોક ન વિલોકિયત, તોસે સમરથ ચષ ચારિહૂఁ નિહારિયે ।
કર્મ, કાલ, લોકપાલ, અગ જગ જીવજાલ, નાથ હાથ સબ નિજ મહિમા બિચારિયે ॥
ખાસ દાસ રાવરો, નિવાસ તેરો તાસુ ઉર, તુલસી સો, દેવ દુખી દેખિઅત ભારિયે ।
બાત તરુમૂલ બાఁહૂસૂલ કપિકચ્છુ બેલિ, ઉપજી સકેલિ કપિ કેલિ હી ઉખારિયે ॥24॥

કરમ કરાલ કંસ ભૂમિપાલ કે ભરોસે, બકી બક ભગિની કાહૂ તેં કહા ડરૈગી ।
બડી બિકરાલ બાલ ઘાતિની ન જાત કહિ, બાఁહૂ બલ બાલક છબીલે છોટે છરૈગી ॥
આઈ હૈ બનાઈ બેષ આપ હી બિચારિ દેખ, પાપ જાય સબ કો ગુની કે પાલે પરૈગી ।
પૂતના પિસાચિની જ્યૌં કપિ કાન્હ તુલસી કી, બાఁહ પીર મહાબીર તેરે મારે મરૈગી ॥25॥

ભાલ કી કિ કાલ કી કિ રોષ કી ત્રિદોષ કી હૈ, બેદન બિષમ પાપ તાપ છલ છાఁહ કી ।
કરમન કૂટ કી કિ જંત્ર મંત્ર બૂટ કી, પરાહિ જાહિ પાપિની મલીન મન માఁહ કી ॥
પૈહહિ સજાય, નત કહત બજાય તોહિ, બાબરી ન હોહિ બાનિ જાનિ કપિ નાఁહ કી ।
આન હનુમાન કી દુહાઈ બલવાન કી, સપથ મહાબીર કી જો રહૈ પીર બાఁહ કી ॥26॥

સિંહિકા સఁહારિ બલ સુરસા સુધારિ છલ, લંકિની પછારિ મારિ બાટિકા ઉજારી હૈ ।
લંક પરજારિ મકરી બિદારિ બાર બાર, જાતુધાન ધારિ ધૂરિ ધાની કરિ ડારી હૈ ॥
તોરિ જમકાતરિ મંદોદરી કઠોરિ આની, રાવન કી રાની મેઘનાદ મહતારી હૈ ।
ભીર બાఁહ પીર કી નિપટ રાખી મહાબીર, કૌન કે સકોચ તુલસી કે સોચ ભારી હૈ ॥27॥

તેરો બાલિ કેલિ બીર સુનિ સહમત ધીર, ભૂલત સરીર સુધિ સક્ર રવિ રાહુ કી ।
તેરી બાఁહ બસત બિસોક લોક પાલ સબ, તેરો નામ લેત રહૈં આરતિ ન કાહુ કી ॥
સામ દામ ભેદ વિધિ બેદહૂ લબેદ સિધિ, હાથ કપિનાથ હી કે ચોટી ચોર સાહુ કી ।
આલસ અનખ પરિહાસ કૈ સિખાવન હૈ, એતે દિન રહી પીર તુલસી કે બાહુ કી ॥28॥

ટૂકનિ કો ઘર ઘર ડોલત કఁગાલ બોલિ, બાલ જ્યોં કૃપાલ નત પાલ પાલિ પોસો હૈ ।
કીન્હી હૈ સఁભાર સાર અఁજની કુમાર બીર, આપનો બિસારિ હૈં ન મેરેહૂ ભરોસો હૈ ॥
ઇતનો પરેખો સબ ભાંતિ સમરથ આજુ, કપિરાજ સાંચી કહૌં કો તિલોક તોસો હૈ ।
સાસતિ સહત દાસ કીજે પેખિ પરિહાસ, ચીરી કો મરન ખેલ બાલકનિ કોસો હૈ ॥29॥

આપને હી પાપ તેં ત્રિપાત તેં કિ સાપ તેં, બઢી હૈ બાఁહ બેદન કહી ન સહિ જાતિ હૈ ।
ઔષધ અનેક જંત્ર મંત્ર ટોટકાદિ કિયે, બાદિ ભયે દેવતા મનાયે અધીકાતિ હૈ ॥
કરતાર, ભરતાર, હરતાર, કર્મ કાલ, કો હૈ જગજાલ જો ન માનત ઇતાતિ હૈ ।
ચેરો તેરો તુલસી તૂ મેરો કહ્યો રામ દૂત, ઢીલ તેરી બીર મોહિ પીર તેં પિરાતિ હૈ ॥30॥

દૂત રામ રાય કો, સપૂત પૂત વાય કો, સમત્વ હાથ પાય કો સહાય અસહાય કો ।
બાఁકી બિરદાવલી બિદિત બેદ ગાઇયત, રાવન સો ભટ ભયો મુઠિકા કે ધાય કો ॥
એતે બડે સાહેબ સમર્થ કો નિવાજો આજ, સીદત સુસેવક બચન મન કાય કો ।
થોરી બાఁહ પીર કી બડી ગલાનિ તુલસી કો, કૌન પાપ કોપ, લોપ પ્રકટ પ્રભાય કો ॥31॥

દેવી દેવ દનુજ મનુજ મુનિ સિદ્ધ નાગ, છોટે બડે જીવ જેતે ચેતન અચેત હૈમ્ ।
પૂતના પિસાચી જાતુધાની જાતુધાન બાગ, રામ દૂત કી રજાઈ માથે માનિ લેત હૈમ્ ॥
ઘોર જંત્ર મંત્ર કૂટ કપટ કુરોગ જોગ, હનુમાન આન સુનિ છાડત નિકેત હૈમ્ ।
ક્રોધ કીજે કર્મ કો પ્રબોધ કીજે તુલસી કો, સોધ કીજે તિનકો જો દોષ દુખ દેત હૈમ્ ॥32॥

તેરે બલ બાનર જિતાયે રન રાવન સોં, તેરે ઘાલે જાતુધાન ભયે ઘર ઘર કે ।
તેરે બલ રામ રાજ કિયે સબ સુર કાજ, સકલ સમાજ સાજ સાજે રઘુબર કે ॥
તેરો ગુનગાન સુનિ ગીરબાન પુલકત, સજલ બિલોચન બિરંચિ હરિહર કે ।
તુલસી કે માથે પર હાથ ફેરો કીસ નાથ, દેખિયે ન દાસ દુખી તોસો કનિગર કે ॥33॥

પાલો તેરે ટૂક કો પરેહૂ ચૂક મૂકિયે ન, કૂર કૌડી દૂકો હૌં આપની ઓર હેરિયે ।
ભોરાનાથ ભોરે હી સરોષ હોત થોરે દોષ, પોષિ તોષિ થાપિ આપનો ન અવ ડેરિયે ॥
અఁબુ તૂ હૌં અఁબુ ચૂર, અఁબુ તૂ હૌં ડિંભ સો ન, બૂઝિયે બિલંબ અવલંબ મેરે તેરિયે ।
બાલક બિકલ જાનિ પાહિ પ્રેમ પહિચાનિ, તુલસી કી બાఁહ પર લામી લૂમ ફેરિયે ॥34॥

ઘેરિ લિયો રોગનિ, કુજોગનિ, કુલોગનિ જ્યૌં, બાસર જલદ ઘન ઘટા ધુકિ ધાઈ હૈ ।
બરસત બારિ પીર જારિયે જવાસે જસ, રોષ બિનુ દોષ ધૂમ મૂલ મલિનાઈ હૈ ॥
કરુનાનિધાન હનુમાન મહા બલવાન, હેરિ હఁસિ હાఁકિ ફૂંકિ ફૌંજૈ તે ઉડાઈ હૈ ।
ખાયે હુતો તુલસી કુરોગ રાઢ રાકસનિ, કેસરી કિસોર રાખે બીર બરિઆઈ હૈ ॥35॥

સવૈયા
રામ ગુલામ તુ હી હનુમાન ગોસાఁઈ સુસાఁઈ સદા અનુકૂલો ।
પાલ્યો હૌં બાલ જ્યોં આખર દૂ પિતુ માતુ સોં મંગલ મોદ સમૂલો ॥
બાఁહ કી બેદન બાఁહ પગાર પુકારત આરત આનఁદ ભૂલો ।
શ્રી રઘુબીર નિવારિયે પીર રહૌં દરબાર પરો લટિ લૂલો ॥36॥

ઘનાક્ષરી
કાલ કી કરાલતા કરમ કઠિનાઈ કીધૌ, પાપ કે પ્રભાવ કી સુભાય બાય બાવરે ।
બેદન કુભાఁતિ સો સહી ન જાતિ રાતિ દિન, સોઈ બાఁહ ગહી જો ગહી સમીર ડાબરે ॥
લાયો તરુ તુલસી તિહારો સો નિહારિ બારિ, સીંચિયે મલીન ભો તયો હૈ તિહુఁ તાવરે ।
ભૂતનિ કી આપની પરાયે કી કૃપા નિધાન, જાનિયત સબહી કી રીતિ રામ રાવરે ॥37॥

પાఁય પીર પેટ પીર બાఁહ પીર મુંહ પીર, જર જર સકલ પીર મી હૈ ।
દેવ ભૂત પિતર કરમ ખલ કાલ ગ્રહ, મોહિ પર દવરિ દમાનક સી દી હૈ ॥
હૌં તો બિનુ મોલ કે બિકાનો બલિ બારે હીતેં, ઓટ રામ નામ કી લલાટ લિખિ લી હૈ ।
કુఁભજ કે કિંકર બિકલ બૂઢે ગોખુરનિ, હાય રામ રાય ઐસી હાલ કહૂఁ ભી હૈ ॥38॥

બાહુક સુબાહુ નીચ લીચર મરીચ મિલિ, મુఁહ પીર કેતુજા કુરોગ જાતુધાન હૈ ।
રામ નામ જપ જાગ કિયો ચહોં સાનુરાગ, કાલ કૈસે દૂત ભૂત કહા મેરે માન હૈ ॥
સુમિરે સહાય રામ લખન આખર દઊઉ, જિનકે સમૂહ સાકે જાગત જહાન હૈ ।
તુલસી સఁભારિ તાડકા સఁહારિ ભારિ ભટ, બેધે બરગદ સે બનાઈ બાનવાન હૈ ॥39॥

બાલપને સૂધે મન રામ સનમુખ ભયો, રામ નામ લેત માఁગિ ખાત ટૂક ટાક હૌમ્ ।
પરયો લોક રીતિ મેં પુનીત પ્રીતિ રામ રાય, મોહ બસ બૈઠો તોરિ તરકિ તરાક હૌમ્ ॥
ખોટે ખોટે આચરન આચરત અપનાયો, અંજની કુમાર સોધ્યો રામપાનિ પાક હૌમ્ ।
તુલસી ગુસાఁઈ ભયો ભોંડે દિન ભૂલ ગયો, તાકો ફલ પાવત નિદાન પરિપાક હૌમ્ ॥40॥

અસન બસન હીન બિષમ બિષાદ લીન, દેખિ દીન દૂબરો કરૈ ન હાય હાય કો ।
તુલસી અનાથ સો સનાથ રઘુનાથ કિયો, દિયો ફલ સીલ સિંધુ આપને સુભાય કો ॥
નીચ યહિ બીચ પતિ પાઇ ભરુ હાઈગો, બિહાઇ પ્રભુ ભજન બચન મન કાય કો ।
તા તેં તનુ પેષિયત ઘોર બરતોર મિસ, ફૂટિ ફૂટિ નિકસત લોન રામ રાય કો ॥41॥

જીઓ જગ જાનકી જીવન કો કહાઇ જન, મરિબે કો બારાનસી બારિ સુર સરિ કો ।
તુલસી કે દોહૂఁ હાથ મોદક હૈં ઐસે ઠાఁઊ, જાકે જિયે મુયે સોચ કરિહૈં ન લરિ કો ॥
મો કો ઝૂఁટો સાఁચો લોગ રામ કૌ કહત સબ, મેરે મન માન હૈ ન હર કો ન હરિ કો ।
ભારી પીર દુસહ સરીર તેં બિહાલ હોત, સોઊ રઘુબીર બિનુ સકૈ દૂર કરિ કો ॥42॥

સીતાપતિ સાહેબ સહાય હનુમાન નિત, હિત ઉપદેશ કો મહેસ માનો ગુરુ કૈ ।
માનસ બચન કાય સરન તિહારે પાఁય, તુમ્હરે ભરોસે સુર મૈં ન જાને સુર કૈ ॥
બ્યાધિ ભૂત જનિત ઉપાધિ કાહુ ખલ કી, સમાધિ કી જૈ તુલસી કો જાનિ જન ફુર કૈ ।
કપિનાથ રઘુનાથ ભોલાનાથ ભૂતનાથ, રોગ સિંધુ ક્યોં ન ડારિયત ગાય ખુર કૈ ॥43॥

કહોં હનુમાન સોં સુજાન રામ રાય સોં, કૃપાનિધાન સંકર સોં સાવધાન સુનિયે ।
હરષ વિષાદ રાગ રોષ ગુન દોષ મી, બિરચી બિરંચી સબ દેખિયત દુનિયે ॥
માયા જીવ કાલ કે કરમ કે સુભાય કે, કરૈયા રામ બેદ કહેં સાఁચી મન ગુનિયે ।
તુમ્હ તેં કહા ન હોય હા હા સો બુઝૈયે મોહિં, હૌં હૂఁ રહોં મૌનહી વયો સો જાનિ લુનિયે ॥44॥