ಉತ್ತಾನಪಾದನೃಪತೇರ್ಮನುನನ್ದನಸ್ಯ
ಜಾಯಾ ಬಭೂವ ಸುರುಚಿರ್ನಿತರಾಮಭೀಷ್ಟಾ ।
ಅನ್ಯಾ ಸುನೀತಿರಿತಿ ಭರ್ತುರನಾದೃತಾ ಸಾ
ತ್ವಾಮೇವ ನಿತ್ಯಮಗತಿಃ ಶರಣಂ ಗತಾಽಭೂತ್ ॥1॥
ಅಙ್ಕೇ ಪಿತುಃ ಸುರುಚಿಪುತ್ರಕಮುತ್ತಮಂ ತಂ
ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಧ್ರುವಃ ಕಿಲ ಸುನೀತಿಸುತೋಽಧಿರೋಕ್ಷ್ಯನ್ ।
ಆಚಿಕ್ಷಿಪೇ ಕಿಲ ಶಿಶುಃ ಸುತರಾಂ ಸುರುಚ್ಯಾ
ದುಸ್ಸನ್ತ್ಯಜಾ ಖಲು ಭವದ್ವಿಮುಖೈರಸೂಯಾ ॥2॥
ತ್ವನ್ಮೋಹಿತೇ ಪಿತರಿ ಪಶ್ಯತಿ ದಾರವಶ್ಯೇ
ದೂರಂ ದುರುಕ್ತಿನಿಹತಃ ಸ ಗತೋ ನಿಜಾಮ್ಬಾಮ್ ।
ಸಾಽಪಿ ಸ್ವಕರ್ಮಗತಿಸನ್ತರಣಾಯ ಪುಂಸಾಂ
ತ್ವತ್ಪಾದಮೇವ ಶರಣಂ ಶಿಶವೇ ಶಶಂಸ ॥3॥
ಆಕರ್ಣ್ಯ ಸೋಽಪಿ ಭವದರ್ಚನನಿಶ್ಚಿತಾತ್ಮಾ
ಮಾನೀ ನಿರೇತ್ಯ ನಗರಾತ್ ಕಿಲ ಪಞ್ಚವರ್ಷಃ ।
ಸನ್ದೃಷ್ಟನಾರದನಿವೇದಿತಮನ್ತ್ರಮಾರ್ಗ-
ಸ್ತ್ವಾಮಾರರಾಧ ತಪಸಾ ಮಧುಕಾನನಾನ್ತೇ ॥4॥
ತಾತೇ ವಿಷಣ್ಣಹೃದಯೇ ನಗರೀಂ ಗತೇನ
ಶ್ರೀನಾರದೇನ ಪರಿಸಾನ್ತ್ವಿತಚಿತ್ತವೃತ್ತೌ ।
ಬಾಲಸ್ತ್ವದರ್ಪಿತಮನಾಃ ಕ್ರಮವರ್ಧಿತೇನ
ನಿನ್ಯೇ ಕಠೋರತಪಸಾ ಕಿಲ ಪಞ್ಚಮಾಸಾನ್ ॥5॥
ತಾವತ್ತಪೋಬಲನಿರುಚ್ಛ್-ವಸಿತೇ ದಿಗನ್ತೇ
ದೇವಾರ್ಥಿತಸ್ತ್ವಮುದಯತ್ಕರುಣಾರ್ದ್ರಚೇತಾಃ ।
ತ್ವದ್ರೂಪಚಿದ್ರಸನಿಲೀನಮತೇಃ ಪುರಸ್ತಾ-
ದಾವಿರ್ಬಭೂವಿಥ ವಿಭೋ ಗರುಡಾಧಿರೂಢಃ ॥6॥
ತ್ವದ್ದರ್ಶನಪ್ರಮದಭಾರತರಙ್ಗಿತಂ ತಂ
ದೃಗ್ಭ್ಯಾಂ ನಿಮಗ್ನಮಿವ ರೂಪರಸಾಯನೇ ತೇ ।
ತುಷ್ಟೂಷಮಾಣಮವಗಮ್ಯ ಕಪೋಲದೇಶೇ
ಸಂಸ್ಪೃಷ್ಟವಾನಸಿ ದರೇಣ ತಥಾಽಽದರೇಣ ॥7॥
ತಾವದ್ವಿಬೋಧವಿಮಲಂ ಪ್ರಣುವನ್ತಮೇನ-
ಮಾಭಾಷಥಾಸ್ತ್ವಮವಗಮ್ಯ ತದೀಯಭಾವಮ್ ।
ರಾಜ್ಯಂ ಚಿರಂ ಸಮನುಭೂಯ ಭಜಸ್ವ ಭೂಯಃ
ಸರ್ವೋತ್ತರಂ ಧ್ರುವ ಪದಂ ವಿನಿವೃತ್ತಿಹೀನಮ್ ॥8॥
ಇತ್ಯೂಚಿಷಿ ತ್ವಯಿ ಗತೇ ನೃಪನನ್ದನೋಽಸಾ-
ವಾನನ್ದಿತಾಖಿಲಜನೋ ನಗರೀಮುಪೇತಃ ।
ರೇಮೇ ಚಿರಂ ಭವದನುಗ್ರಹಪೂರ್ಣಕಾಮ-
ಸ್ತಾತೇ ಗತೇ ಚ ವನಮಾದೃತರಾಜ್ಯಭಾರಃ ॥9॥
ಯಕ್ಷೇಣ ದೇವ ನಿಹತೇ ಪುನರುತ್ತಮೇಽಸ್ಮಿನ್
ಯಕ್ಷೈಃ ಸ ಯುದ್ಧನಿರತೋ ವಿರತೋ ಮನೂಕ್ತ್ಯಾ ।
ಶಾನ್ತ್ಯಾ ಪ್ರಸನ್ನಹೃದಯಾದ್ಧನದಾದುಪೇತಾ-
ತ್ತ್ವದ್ಭಕ್ತಿಮೇವ ಸುದೃಢಾಮವೃಣೋನ್ಮಹಾತ್ಮಾ ॥10॥
ಅನ್ತೇ ಭವತ್ಪುರುಷನೀತವಿಮಾನಯಾತೋ
ಮಾತ್ರಾ ಸಮಂ ಧ್ರುವಪದೇ ಮುದಿತೋಽಯಮಾಸ್ತೇ ।
ಏವಂ ಸ್ವಭೃತ್ಯಜನಪಾಲನಲೋಲಧೀಸ್ತ್ವಂ
ವಾತಾಲಯಾಧಿಪ ನಿರುನ್ಧಿ ಮಮಾಮಯೌಘಾನ್ ॥11॥
