ಹಿರಣ್ಯಾಕ್ಷಂ ತಾವದ್ವರದ ಭವದನ್ವೇಷಣಪರಂ
ಚರನ್ತಂ ಸಾಂವರ್ತೇ ಪಯಸಿ ನಿಜಜಙ್ಘಾಪರಿಮಿತೇ ।
ಭವದ್ಭಕ್ತೋ ಗತ್ವಾ ಕಪಟಪಟುಧೀರ್ನಾರದಮುನಿಃ
ಶನೈರೂಚೇ ನನ್ದನ್ ದನುಜಮಪಿ ನಿನ್ದಂಸ್ತವ ಬಲಮ್ ॥1॥
ಸ ಮಾಯಾವೀ ವಿಷ್ಣುರ್ಹರತಿ ಭವದೀಯಾಂ ವಸುಮತೀಂ
ಪ್ರಭೋ ಕಷ್ಟಂ ಕಷ್ಟಂ ಕಿಮಿದಮಿತಿ ತೇನಾಭಿಗದಿತಃ ।
ನದನ್ ಕ್ವಾಸೌ ಕ್ವಾಸವಿತಿ ಸ ಮುನಿನಾ ದರ್ಶಿತಪಥೋ
ಭವನ್ತಂ ಸಮ್ಪ್ರಾಪದ್ಧರಣಿಧರಮುದ್ಯನ್ತಮುದಕಾತ್ ॥2॥
ಅಹೋ ಆರಣ್ಯೋಽಯಂ ಮೃಗ ಇತಿ ಹಸನ್ತಂ ಬಹುತರೈ-
ರ್ದುರುಕ್ತೈರ್ವಿಧ್ಯನ್ತಂ ದಿತಿಸುತಮವಜ್ಞಾಯ ಭಗವನ್ ।
ಮಹೀಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ದಂಷ್ಟ್ರಾಶಿರಸಿ ಚಕಿತಾಂ ಸ್ವೇನ ಮಹಸಾ
ಪಯೋಧಾವಾಧಾಯ ಪ್ರಸಭಮುದಯುಙ್ಕ್ಥಾ ಮೃಧವಿಧೌ ॥3॥
ಗದಾಪಾಣೌ ದೈತ್ಯೇ ತ್ವಮಪಿ ಹಿ ಗೃಹೀತೋನ್ನತಗದೋ
ನಿಯುದ್ಧೇನ ಕ್ರೀಡನ್ ಘಟಘಟರವೋದ್ಘುಷ್ಟವಿಯತಾ ।
ರಣಾಲೋಕೌತ್ಸುಕ್ಯಾನ್ಮಿಲತಿ ಸುರಸಙ್ಘೇ ದ್ರುತಮಮುಂ
ನಿರುನ್ಧ್ಯಾಃ ಸನ್ಧ್ಯಾತಃ ಪ್ರಥಮಮಿತಿ ಧಾತ್ರಾ ಜಗದಿಷೇ ॥4॥
ಗದೋನ್ಮರ್ದೇ ತಸ್ಮಿಂಸ್ತವ ಖಲು ಗದಾಯಾಂ ದಿತಿಭುವೋ
ಗದಾಘಾತಾದ್ಭೂಮೌ ಝಟಿತಿ ಪತಿತಾಯಾಮಹಹ! ಭೋಃ ।
ಮೃದುಸ್ಮೇರಾಸ್ಯಸ್ತ್ವಂ ದನುಜಕುಲನಿರ್ಮೂಲನಚಣಂ
ಮಹಾಚಕ್ರಂ ಸ್ಮೃತ್ವಾ ಕರಭುವಿ ದಧಾನೋ ರುರುಚಿಷೇ ॥5॥
ತತಃ ಶೂಲಂ ಕಾಲಪ್ರತಿಮರುಷಿ ದೈತ್ಯೇ ವಿಸೃಜತಿ
ತ್ವಯಿ ಛಿನ್ದತ್ಯೇನತ್ ಕರಕಲಿತಚಕ್ರಪ್ರಹರಣಾತ್ ।
ಸಮಾರುಷ್ಟೋ ಮುಷ್ಟ್ಯಾ ಸ ಖಲು ವಿತುದಂಸ್ತ್ವಾಂ ಸಮತನೋತ್
ಗಲನ್ಮಾಯೇ ಮಾಯಾಸ್ತ್ವಯಿ ಕಿಲ ಜಗನ್ಮೋಹನಕರೀಃ ॥6॥
ಭವಚ್ಚಕ್ರಜ್ಯೋತಿಷ್ಕಣಲವನಿಪಾತೇನ ವಿಧುತೇ
ತತೋ ಮಾಯಾಚಕ್ರೇ ವಿತತಘನರೋಷಾನ್ಧಮನಸಮ್ ।
ಗರಿಷ್ಠಾಭಿರ್ಮುಷ್ಟಿಪ್ರಹೃತಿಭಿರಭಿಘ್ನನ್ತಮಸುರಂ
ಸ್ವಪಾದಾಙ್ಗುಷ್ಠೇನ ಶ್ರವಣಪದಮೂಲೇ ನಿರವಧೀಃ ॥7॥
ಮಹಾಕಾಯಃ ಸೋಽಯಂ ತವ ಚರಣಪಾತಪ್ರಮಥಿತೋ
ಗಲದ್ರಕ್ತೋ ವಕ್ತ್ರಾದಪತದೃಷಿಭಿಃ ಶ್ಲಾಘಿತಹತಿಃ ।
ತದಾ ತ್ವಾಮುದ್ದಾಮಪ್ರಮದಭರವಿದ್ಯೋತಿಹೃದಯಾ
ಮುನೀನ್ದ್ರಾಃ ಸಾನ್ದ್ರಾಭಿಃ ಸ್ತುತಿಭಿರನುವನ್ನಧ್ವರತನುಮ್ ॥8॥
ತ್ವಚಿ ಛನ್ದೋ ರೋಮಸ್ವಪಿ ಕುಶಗಣಶ್ಚಕ್ಷುಷಿ ಘೃತಂ
ಚತುರ್ಹೋತಾರೋಽಙ್ಘ್ರೌ ಸ್ರುಗಪಿ ವದನೇ ಚೋದರ ಇಡಾ ।
ಗ್ರಹಾ ಜಿಹ್ವಾಯಾಂ ತೇ ಪರಪುರುಷ ಕರ್ಣೇ ಚ ಚಮಸಾ
ವಿಭೋ ಸೋಮೋ ವೀರ್ಯಂ ವರದ ಗಲದೇಶೇಽಪ್ಯುಪಸದಃ ॥9॥
ಮುನೀನ್ದ್ರೈರಿತ್ಯಾದಿಸ್ತವನಮುಖರೈರ್ಮೋದಿತಮನಾ
ಮಹೀಯಸ್ಯಾ ಮೂರ್ತ್ಯಾ ವಿಮಲತರಕೀರ್ತ್ಯಾ ಚ ವಿಲಸನ್ ।
ಸ್ವಧಿಷ್ಣ್ಯಂ ಸಮ್ಪ್ರಾಪ್ತಃ ಸುಖರಸವಿಹಾರೀ ಮಧುರಿಪೋ
ನಿರುನ್ಧ್ಯಾ ರೋಗಂ ಮೇ ಸಕಲಮಪಿ ವಾತಾಲಯಪತೇ ॥10॥
