(ඍ.10.129)
නාස॑දාසී॒න්නෝ සදා॑සීත්ත॒දානීං॒ නාසී॒ද්රජෝ॒ නෝ ව්යෝ॑මා ප॒රෝ යත් ।
කිමාව॑රීවඃ॒ කුහ॒ කස්ය॒ ශර්ම॒න්නංභඃ॒ කිමා॑සී॒ද්ගහ॑නං ගභී॒රම් ॥ 1 ॥
න මෘ॒ත්යුරා॑සීද॒මෘතං॒ න තර්හි॒ න රාත්ර්යා॒ අහ්න॑ ආසීත්ප්රකේ॒තඃ ।
ආනී॑දවා॒තං ස්ව॒ධයා॒ තදේකං॒ තස්මා॑ද්ධා॒න්යන්න ප॒රඃ කිං ච॒නාස॑ ॥ 2 ॥
තම॑ ආසී॒ත්තම॑සා ගූ॒ළ්හමග්රේ॑ऽප්රකේ॒තං ස॑ලි॒ලං සර්ව॑මා ඉ॒දම් ।
තු॒ච්ඡ්යේනා॒භ්වපි॑හිතං॒-යඁදාසී॒ත්තප॑ස॒ස්තන්ම॑හි॒නාජා॑ය॒තෛක॑ම් ॥ 3 ॥
කාම॒ස්තදග්රේ॒ සම॑වර්ත॒තාධි॒ මන॑සෝ॒ රේතඃ॑ ප්රථ॒මං-යඁදාසී॑ත් ।
ස॒තෝ බංධු॒මස॑ති॒ නිර॑විංදන් හෘ॒දි ප්ර॒තීෂ්යා॑ ක॒වයෝ॑ මනී॒ෂා ॥ 4 ॥
ති॒ර॒ශ්චීනෝ॒ විත॑තෝ ර॒ශ්මිරේ॑ෂාම॒ධඃ ස්වි॑දා॒සී 3 දු॒පරි॑ ස්විදාසී 3 ත් ।
රේ॒තෝ॒ධා ආ॑සන්මහි॒මාන॑ ආසංත්ස්ව॒ධා අ॒වස්තා॒ත්ප්රය॑තිඃ ප॒රස්තා॑ත් ॥ 5 ॥
කෝ අ॒ද්ධා වේ॑ද॒ ක ඉ॒හ ප්ර වෝ॑ච॒ත්කුත॒ ආජා॑තා॒ කුත॑ ඉ॒යං-විඁසෘ॑ෂ්ටිඃ ।
අ॒ර්වාග්දේ॒වා අ॒ස්ය වි॒සර්ජ॑නේ॒නාථා॒ කෝ වේ॑ද॒ යත॑ ආබ॒භූව॑ ॥ 6 ॥
ඉ॒යං-විඁසෘ॑ෂ්ටි॒ර්යත॑ ආබ॒භූව॒ යදි॑ වා ද॒ධේ යදි॑ වා॒ න ।
යෝ අ॒ස්යාධ්ය॑ක්ෂඃ පර॒මේ ව්යෝ॑මං॒ත්සෝ අ॒ඞ්ග වේ॑ද॒ යදි॑ වා॒ න වේද॑ ॥ 7 ॥
