హిరణ్యాక్షే పోత్రిప్రవరవపుషా దేవ భవతా
హతే శోకక్రోధగ్లపితధృతిరేతస్య సహజః ।
హిరణ్యప్రారమ్భః కశిపురమరారాతిసదసి
ప్రతిజ్ఞమాతేనే తవ కిల వధార్థం మధురిపో ॥1॥
విధాతారం ఘోరం స ఖలు తపసిత్వా నచిరతః
పురః సాక్షాత్కుర్వన్ సురనరమృగాద్యైరనిధనమ్ ।
వరం లబ్ధ్వా దృప్తో జగదిహ భవన్నాయకమిదం
పరిక్షున్దన్నిన్ద్రాదహరత దివం త్వామగణయన్ ॥2॥
నిహన్తుం త్వాం భూయస్తవ పదమవాప్తస్య చ రిపో-
ర్బహిర్దృష్టేరన్తర్దధిథ హృదయే సూక్ష్మవపుషా ।
నదన్నుచ్చైస్తత్రాప్యఖిలభువనాన్తే చ మృగయన్
భియా యాతం మత్వా స ఖలు జితకాశీ నివవృతే ॥3॥
తతోఽస్య ప్రహ్లాదః సమజని సుతో గర్భవసతౌ
మునేర్వీణాపాణేరధిగతభవద్భక్తిమహిమా ।
స వై జాత్యా దైత్యః శిశురపి సమేత్య త్వయి రతిం
గతస్త్వద్భక్తానాం వరద పరమోదాహరణతామ్ ॥4॥
సురారీణాం హాస్యం తవ చరణదాస్యం నిజసుతే
స దృష్ట్వా దుష్టాత్మా గురుభిరశిశిక్షచ్చిరమముమ్ ।
గురుప్రోక్తం చాసావిదమిదమభద్రాయ దృఢమి-
త్యపాకుర్వన్ సర్వం తవ చరణభక్త్యైవ వవృధే ॥ 5 ॥
అధీతేషు శ్రేష్ఠం కిమితి పరిపృష్టేఽథ తనయే
భవద్భక్తిం వర్యామభిగదతి పర్యాకులధృతిః ।
గురుభ్యో రోషిత్వా సహజమతిరస్యేత్యభివిదన్
వధోపాయానస్మిన్ వ్యతనుత భవత్పాదశరణే ॥6॥
స శూలైరావిద్ధః సుబహు మథితో దిగ్గజగణై-
ర్మహాసర్పైర్దష్టోఽప్యనశనగరాహారవిధుతః ।
గిరీన్ద్రవక్షిప్తోఽప్యహహ! పరమాత్మన్నయి విభో
త్వయి న్యస్తాత్మత్వాత్ కిమపి న నిపీడామభజత ॥7॥
తతః శఙ్కావిష్టః స పునరతిదుష్టోఽస్య జనకో
గురూక్త్యా తద్గేహే కిల వరుణపాశైస్తమరుణత్ ।
గురోశ్చాసాన్నిధ్యే స పునరనుగాన్ దైత్యతనయాన్
భవద్భక్తేస్తత్త్వం పరమమపి విజ్ఞానమశిషత్ ॥8॥
పితా శృణ్వన్ బాలప్రకరమఖిలం త్వత్స్తుతిపరం
రుషాన్ధః ప్రాహైనం కులహతక కస్తే బలమితి ।
బలం మే వైకుణ్ఠస్తవ చ జగతాం చాపి స బలం
స ఏవ త్రైలోక్యం సకలమితి ధీరోఽయమగదీత్ ॥9॥
అరే క్వాసౌ క్వాసౌ సకలజగదాత్మా హరిరితి
ప్రభిన్తే స్మ స్తమ్భం చలితకరవాలో దితిసుతః ।
అతః పశ్చాద్విష్ణో న హి వదితుమీశోఽస్మి సహసా
కృపాత్మన్ విశ్వాత్మన్ పవనపురవాసిన్ మృడయ మామ్ ॥10॥
