త్వయి విహరణలోలే బాలజాలైః ప్రలమ్బ-
ప్రమథనసవిలమ్బే ధేనవః స్వైరచారాః ।
తృణకుతుకనివిష్టా దూరదూరం చరన్త్యః
కిమపి విపినమైషీకాఖ్యమీషామ్బభూవుః ॥1॥
అనధిగతనిదాఘక్రౌర్యవృన్దావనాన్తాత్
బహిరిదముపయాతాః కాననం ధేనవస్తాః ।
తవ విరహవిషణ్ణా ఊష్మలగ్రీష్మతాప-
ప్రసరవిసరదమ్భస్యాకులాః స్తమ్భమాపుః ॥2॥
తదను సహ సహాయైర్దూరమన్విష్య శౌరే
గలితసరణిముఞ్జారణ్యసఞ్జాతఖేదమ్ ।
పశుకులమభివీక్ష్య క్షిప్రమానేతుమారా-
త్త్వయి గతవతి హీ హీ సర్వతోఽగ్నిర్జజృమ్భే ॥3॥
సకలహరితి దీప్తే ఘోరభాఙ్కారభీమే
శిఖిని విహతమార్గా అర్ధదగ్ధా ఇవార్తాః ।
అహహ భువనబన్ధో పాహి పాహీతి సర్వే
శరణముపగతాస్త్వాం తాపహర్తారమేకమ్ ॥4॥
అలమలమతిభీత్యా సర్వతో మీలయధ్వం
దృశమితి తవ వాచా మీలితాక్షేషు తేషు ।
క్వ ను దవదహనోఽసౌ కుత్ర ముఞ్జాటవీ సా
సపది వవృతిరే తే హన్త భాణ్డీరదేశే ॥5॥
జయ జయ తవ మాయా కేయమీశేతి తేషాం
నుతిభిరుదితహాసో బద్ధనానావిలాసః ।
పునరపి విపినాన్తే ప్రాచరః పాటలాది-
ప్రసవనికరమాత్రగ్రాహ్యఘర్మానుభావే ॥6॥
త్వయి విముఖమివోచ్చైస్తాపభారం వహన్తం
తవ భజనవదన్తః పఙ్కముచ్ఛోషయన్తమ్ ।
తవ భుజవదుదఞ్చద్భూరితేజఃప్రవాహం
తపసమయమనైషీర్యామునేషు స్థలేషు ॥7॥
తదను జలదజాలైస్త్వద్వపుస్తుల్యభాభి-
ర్వికసదమలవిద్యుత్పీతవాసోవిలాసైః ।
సకలభువనభాజాం హర్షదాం వర్షవేలాం
క్షితిధరకుహరేషు స్వైరవాసీ వ్యనైషీః ॥8॥
కుహరతలనివిష్టం త్వాం గరిష్ఠం గిరీన్ద్రః
శిఖికులనవకేకాకాకుభిః స్తోత్రకారీ ।
స్ఫుటకుటజకదమ్బస్తోమపుష్పాఞ్జలిం చ
ప్రవిదధదనుభేజే దేవ గోవర్ధనోఽసౌ ॥9॥
అథ శరదముపేతాం తాం భవద్భక్తచేతో-
విమలసలిలపూరాం మానయన్ కాననేషు ।
తృణమమలవనాన్తే చారు సఞ్చారయన్ గాః
పవనపురపతే త్వం దేహి మే దేహసౌఖ్యమ్ ॥10॥
