తవ విలోకనాద్గోపికాజనాః ప్రమదసఙ్కులాః పఙ్కజేక్షణ ।
అమృతధారయా సమ్ప్లుతా ఇవ స్తిమితతాం దధుస్త్వత్పురోగతాః ॥1॥
తదను కాచన త్వత్కరామ్బుజం సపది గృహ్ణతీ నిర్విశఙ్కితమ్ ।
ఘనపయోధరే సన్నిధాయ సా పులకసంవృతా తస్థుషీ చిరమ్ ॥2॥
తవ విభోఽపరా కోమలం భుజం నిజగలాన్తరే పర్యవేష్టయత్ ।
గలసముద్గతం ప్రాణమారుతం ప్రతినిరున్ధతీవాతిహర్షులా ॥3॥
అపగతత్రపా కాపి కామినీ తవ ముఖామ్బుజాత్ పూగచర్వితమ్ ।
ప్రతిగృహయ్య తద్వక్త్రపఙ్కజే నిదధతీ గతా పూర్ణకామతామ్ ॥4॥
వికరుణో వనే సంవిహాయ మామపగతోఽసి కా త్వామిహ స్పృశేత్ ।
ఇతి సరోషయా తావదేకయా సజలలోచనం వీక్షితో భవాన్ ॥5॥
ఇతి ముదాఽఽకులైర్వల్లవీజనైః సమముపాగతో యామునే తటే ।
మృదుకుచామ్బరైః కల్పితాసనే ఘుసృణభాసురే పర్యశోభథాః ॥6॥
కతివిధా కృపా కేఽపి సర్వతో ధృతదయోదయాః కేచిదాశ్రితే ।
కతిచిదీదృశా మాదృశేష్వపీత్యభిహితో భవాన్ వల్లవీజనైః ॥7॥
అయి కుమారికా నైవ శఙ్క్యతాం కఠినతా మయి ప్రేమకాతరే ।
మయి తు చేతసో వోఽనువృత్తయే కృతమిదం మయేత్యూచివాన్ భవాన్ ॥8॥
అయి నిశమ్యతాం జీవవల్లభాః ప్రియతమో జనో నేదృశో మమ ।
తదిహ రమ్యతాం రమ్యయామినీష్వనుపరోధమిత్యాలపో విభో ॥9॥
ఇతి గిరాధికం మోదమేదురైర్వ్రజవధూజనైః సాకమారమన్ ।
కలితకౌతుకో రాసఖేలనే గురుపురీపతే పాహి మాం గదాత్ ॥10॥