దక్షో విరిఞ్చతనయోఽథ మనోస్తనూజాం
లబ్ధ్వా ప్రసూతిమిహ షోడశ చాప కన్యాః ।
ధర్మే త్రయోదశ దదౌ పితృషు స్వధాం చ
స్వాహాం హవిర్భుజి సతీం గిరిశే త్వదంశే ॥1॥
మూర్తిర్హి ధర్మగృహిణీ సుషువే భవన్తం
నారాయణం నరసఖం మహితానుభావమ్ ।
యజ్జన్మని ప్రముదితాః కృతతూర్యఘోషాః
పుష్పోత్కరాన్ ప్రవవృషుర్నునువుః సురౌఘాః ॥2॥
దైత్యం సహస్రకవచం కవచైః పరీతం
సాహస్రవత్సరతపస్సమరాభిలవ్యైః ।
పర్యాయనిర్మితతపస్సమరౌ భవన్తౌ
శిష్టైకకఙ్కటమముం న్యహతాం సలీలమ్ ॥3॥
అన్వాచరన్నుపదిశన్నపి మోక్షధర్మం
త్వం భ్రాతృమాన్ బదరికాశ్రమమధ్యవాత్సీః ।
శక్రోఽథ తే శమతపోబలనిస్సహాత్మా
దివ్యాఙ్గనాపరివృతం ప్రజిఘాయ మారమ్ ॥4॥
కామో వసన్తమలయానిలబన్ధుశాలీ
కాన్తాకటాక్షవిశిఖైర్వికసద్విలాసైః ।
విధ్యన్ముహుర్ముహురకమ్పముదీక్ష్య చ త్వాం
భీరుస్త్వయాఽథ జగదే మృదుహాసభాజా ॥5॥
భీత్యాఽలమఙ్గజ వసన్త సురాఙ్గనా వో
మన్మానసం త్విహ జుషధ్వమితి బ్రువాణః ।
త్వం విస్మయేన పరితః స్తువతామథైషాం
ప్రాదర్శయః స్వపరిచారకకాతరాక్షీః ॥6॥
సమ్మోహనాయ మిలితా మదనాదయస్తే
త్వద్దాసికాపరిమలైః కిల మోహమాపుః ।
దత్తాం త్వయా చ జగృహుస్త్రపయైవ సర్వ-
స్వర్వాసిగర్వశమనీం పునరుర్వశీం తామ్ ॥7॥
దృష్ట్వోర్వశీం తవ కథాం చ నిశమ్య శక్రః
పర్యాకులోఽజని భవన్మహిమావమర్శాత్ ।
ఏవం ప్రశాన్తరమణీయతరావతారా-
త్త్వత్తోఽధికో వరద కృష్ణతనుస్త్వమేవ ॥8॥
దక్షస్తు ధాతురతిలాలనయా రజోఽన్ధో
నాత్యాదృతస్త్వయి చ కష్టమశాన్తిరాసీత్ ।
యేన వ్యరున్ధ స భవత్తనుమేవ శర్వం
యజ్ఞే చ వైరపిశునే స్వసుతాం వ్యమానీత్ ॥9॥
క్రుద్ధేశమర్దితమఖః స తు కృత్తశీర్షో
దేవప్రసాదితహరాదథ లబ్ధజీవః ।
త్వత్పూరితక్రతువరః పునరాప శాన్తిం
స త్వం ప్రశాన్తికర పాహి మరుత్పురేశ ॥10॥
